Totes les platges en un gra de sorra, tota la poesia en una ceba

«Cebula», de Wisława Szymborska from blocsdelletres on Vimeo.

Co innego cebula.
Ona nie ma wnętrzności.
Jest sobą na wskroś cebula
do stopnia cebuliczności.
Cebulasta na zewnątrz,
cebulowa do rdzenia,
mogłaby wejrzeć w siebie
cebula bez przerażenia.

W nas obczyzna i dzikość
ledwie skórą przykryta,
inferno w nas interny,
anatomia gwałtowna,
a w cebuli cebula,
nie pokretne jelita.
Ona wielekroć naga,
do głębi itympodobna.

Byt niesprzeczny cebula,
udany cebula twór.
W jedej po prostu druga,
w większej mniejsza zawarta,
a w następnej kolejna,
czyli trzecia i czwarta.
Dośrodkowa fuga.
Echo złożone w chór.

Cebula, to ja rozumiem:
najnadobniejszy brzuch świata.
Sam się aureolami
na własną chwałę oplata.
W nas - tłuszcze, nerwy, żyły,
śluzy i sekretności.
I jest nam odmówiony
idiotyzm doskonałaości.

Wislawa Szymborska

Tarragona, ciutat regalada

Posats a promocionar Tarragona, la Lola desinteressadament ofereix aquest vídeo etnogràfic a qualsevol Autoritat que maldi per atreure inversors a la nostra industriosa ciutat. No calen altres arguments econòmics, ni rankings de  ciutats més valorades: amb aquest retrat fidedigne, els potencials benefactors podran apreciar com de bé es viu a Tarragona, ciutat on no cal que ningú treballi llevat que sigui pescador.

Quina diferència amb altres atrafegades ciutats, on cap persona sensata s'hi instal·laria per fer un duro a canvi de tant d'estrès!

Tresors privats

Si la història ens donés una segona oportunitat, ¿tornaríem a crear els bancs?

Només si a algú se li acudís inventar el diner. Per exemple, a Walt Disney.